HackeR FrienD

village

< Geri Dön <

A BOY FROM THE VILLAGE

One day last week a small boy from the nearest village come to Hasan Bey's farm. Mary opened the door. The boy said in Turkish,
"Is this Ahmet's home?"
Mary didn't understand the boy's Turkish, but she understood the word 'Ahmet'. She went in and told Ahmet about the boy.
"What do you want?" Ahmet asked the boy.
The boy said, "Yesterday that lady by the window dropped five liras out of her purse on the way to the market. I saw it and I ran with the money in my hand. But they didn't hear me. They were in a jeep. So I brought the money here."
He took five liras out of his pocket and gave it to Ahmet.
"But do you know that lady?" Ahmet asked.
The boy said, "Yes, I saw her in your jeep."
"You are a very good boy." Ahmed said. "Mrs. Miller! Here is your five liras. This boy found it yesterday."
Mrs. Miller came to the door. She was very glad.
"What ishis name?"she asked. Ahmet asked the boy his name. It was Ali.
"Ali..." said Mrs. Miller,  "you are a very good boy. Will you please take this five liras?"
"No," said Ali, "I can't take it. Good-bye".
"No!" Mrs. Miller shouted. "Please don't go. What have you inyour basket?"
"I have some woollen socks. I'll sell them at the market."
"How many are there?"
"About fifteen pairs."
"How much are they?"
"Some are two liras a pair and the others are two and half and a half a pair."
"I want woollen socks for my friends in England. Will you sell me all your socks?"
Mrs. Miller gave Ali thirty-five liras and bought all the socks. Ali thanked Mrs. Miller and went to his home.
Mrs. Miller said, "I am very happy. We have socks now for five winters."

KÖYDEN BİR ÇOCUK

Geçen hafta bir gün en yakın köyden bir çocuk Hasan beyin çiftliğine geldi. Mary kapıyı açtı. Çocuk Türkçe olarak,
    “Bu Ahmet’in evi midir?” dedi.
    Mary çocuğun Türkçesini anlamadı, fakat “Ahmet” kelimesini anladı. İçeri gitti ve Ahmet’e çocuk hakkında söyledi.
    Ahmet çocuğa “Ne istiyorsun?” diye sordu.
    Çocuk, “Pencere yanındaki şu hanım dün pazara giderken cüzdanından beş lira düşürdü. Onu gördüm ve elimde para ile koştum. Fakat beni işitmediler. Onlar bir cipteydiler. Bu sebepten parayı buraya getirdim.” dedi.
    Cebinden beş lira aldı ve onu Ahmet’e verdi.
    Ahmet, “Şu hanımı tanıyor musun?” diye sordu.
    Çocuk “Evet, onu cipinizde gördüm.” dedi.
    Ahmet, “Sen çok iyi bir çocuksun.” dedi.  “Mrs. Miller! İşte beş liranız. Dün bu çocuk onu buldu.”
    Mrs. Miller kapıya gedi. Çok memnundu.
    “Onun ismi nedir? diye sordu. Ahmet çocuğa ismini sordu. Ali idi.
    Mrs. Miller, “Ali...” dedi, “sen   çok iyi bir çocuksun. Lütfen bu beş lirayı alır mısın?”
    Ali, “Hayır...” dedi, “onu alamam. Allahaısmarladık.”
    Mrs. Miller, “Hayır!” diye bağırdı. “Lütfen gitme. Sepetinde neyin var?”
    “Birkaç yün çorabım var. Onları pazarda satacağım.”
    “Kaç tane var?”
    “Aşağı yukarı on beş çift.”
    “Onlar kaç para?”
    Bazıları çifti iki lira, diğerleri çifti iki buçuk.”
    İngiltere’deki arkadaşlarım için yün çoraplar istiyorum. Bütün çoraplarını bana satar mısın?”
    Mrs. Miller Ali’ye otuzbeş lira verdi ve bütün çorapları aldı. Ali, Mrs. Miller’e teşekkür etti ve evine gitti.
    Mrs. Miller, “Çok memnunum. Şimdi beş kış için çorabımız var.” dedi.

< Geri Dön <